Filmster

 

Vanavond is de première.
Na het Journaal en voor de laatste aflevering van Boer zoekt Vrouw 2018.
Mijn moeder en ik samen in een ongekend persoonlijke commercial van een zorgverzekeraar.
We beleven dit moment samen met team Nauta.
We missen mijn moeder en zien haar knappe gezicht op tv.
Een dubbel gevoel. Maar het is haar wens.

 

 

Het is een dag in september.
Een modellenbureau uit Amsterdam vraagt of mijn moeder en ik willen meewerken aan een commercial voor een groot Nederlands merk. Het onderwerp is mantelzorg.
Via mijn website is het mooie uiterlijk van mijn moeder in het oog gesprongen.
Er is tenslotte maar één Nederlander zoals zij.
Mijn moeder op haar 91ste ontdekt.
‘Op de televisie?’ vraagt ze.
Ze vindt het ‘mooi’, sterker nog ze vindt het ‘geweldig’.
Wij samen in de laatste maand van het jaar op tv.
In een reclamespot die prominent op alle zenders wordt uitgezonden.

 

 

Het gaat om een filmpje van een minuut.
Maar de voorbereidingen lijken op die voor een speelfilm.
Ik kom uit de wereld van radio en tv en ben wel wat gewend, maar dit niet.
Twee draaidagen worden gepland.

Op een avond drie weken ervoor wordt mijn moeder onwel.
Daar gaat ze, denk ik.
Wonderbaarlijk hoe ze na een etmaal weer bij komt.
Ze wil onder de douche, het haar moet gedaan en graag warm eten ja.
En die opnames moeten vooral doorgaan.
Op ons verzoek in een kleine bezetting. Wat dan toch nog neerkomt op een kleine 20 mensen.
Regie, beeld, geluid, licht, visagie, styling en een veelvoud van assistenten.
Een busje voor de deur voor het reclamebureau en de opdrachtgever.
Een vrachtwagen met licht.
Tafels voor de catering op de stoep voor het huis.

 

 

Onze leefomgeving komt op de kop te staan.
Er verschijnt een kaptafel in de woonkamer. Onder veel meer.
‘Mooi’, zegt mijn moeder.
En een rookmachine, die zachte wolken de ruimte in pompt.
Daar worden we allebei heel slaperig van.

We gaan ook nog naar ons favoriete bos. Het Paleispark van Kroondomein Het Loo.
Als ik daar twee dagen voor de opnames even met mijn moeder ga kijken, komen we koninklijke auto’s tegen. In de voorste wagen naast haar chauffeur zit prinses Beatrix.
Ze passeert ons witte busje met onze eigen koningin.
Op de dag van de opname staat het bos vol lampen. De mooiste lamp, de zon, schijnt door de bomen.
Mijn moeder glimlacht.

 

 

Als de crew vertrekt gaan we over tot de orde van de dag.
Dan gaat het snel, alsof mijn moeder erop gewacht heeft.
Alsof ze nu kan gaan, drie weken nadat ik dacht dat ze ging.
We zijn dichtbij elkaar die laatste dagen.
Ik praat veel met haar over de commercial.
En zeg dat ik ons verhaal blijf vertellen.
Het verhaal van verlies, dat niet is gezien, maar nu wel.
Dat heel Nederland haar zal zien, ons samen zal zien.
In een bijzondere commercial.
In zo ongeveer alle reclameblokken rond haar favoriete programma’s.
Ze wil dat het doorgaat.
Wij als voorbeeld van al die mantelzorgers die ongezien dag in dag uit met onvoorwaardelijke liefde klaar staan voor hun dierbaren.

 

 

Dan komt het bericht dat de commercial ook in de bioscoop wordt vertoond.
In het voorprogramma van een groot aantal films.
Mijn moeder op het witte doek.
Ik voel een traan.
Filmster.